Z każdym rokiem coraz lepiej poznawaliśmy wczasowiczów, którzy to do nas wracając stawali się dla nas czymś więcej niż tylko gośćmi. Przybywały nowe osoby, były setki rozmów, wiele życzliwości, dużo uśmiechu i to wcale nie z grzeczności. Mimo naszych początkowych obaw nigdy nam się to nie znudziło. Zwykle jak kończy się sezon, robi nam się jakoś tak smutno i gdy wyjedzie ostatni gość zaczynamy natychmiast tęsknić już za przyszłym sezonem... Wydaje nam się, że tak jest dlatego, bo wybierają nas ludzie, którzy podświadomie czują to miejsce, naturalność, odmienność od miejsca w którym przebywają na co dzień. Nie zgłębiamy tej tajemnicy dlaczego tak się dzieje, ale cieszy nas to bardzo, niech przyjeżdzają, ciągle zapraszamy. Staramy się tworzyć to miejsce całkiem podświadomie, chemy by można tu było zwolnić, stąpać bosą nogą po prawdziwej ziemi, trawie, musnąć drzewa, wody i poczuć ten najprawdziwszsy dotyk natury. Niech tak będzie, niech będzie surowo, ziemia, trawa blisko stóp i dłoni, nie będziemy zabetonowywać otoczenia, robić wszystkiego pod linijkę, zamalowywać farbą olejną drewna, niech się dzieje natura, czysta i przyjemna, niech smaki spływają z ogrodu, a szczypiorek, ogórek i mięta niczym nie skażone goszczą z rana na śniadaniu pod niebem Słonecznego Stoku. Jesteśmy w tym miescu na ziemi, które jest również Wasze, odzywajcie się do nas...
Maja i Krzysztof
